wtorek, 5 listopada 2013

Secesja na cmentarzu



Jeden z najpiękniejszych (zdaniem miłośniczki secesji) grobowców na Pere Lachaise został zamówiony przez rodzinę Guet, która musiała również wielce miłować lub/i snobować się na Art Nouveau. Nową Sztukę, marzącą o urodzie świata przyrody (kobiety zaliczano do tegoż;), wyrafinowaniu Dalekiego Wschodu i tajemnicach średniowiecza, jaka na przełomie wieku dziewiętnastego i dwudziestego zawładnęła umysłami twórców oraz odbiorców, zagarniając większość dziedzin sztuki, również sztukę funeralną.

Błądząc dwa lata temu po największej paryskiej nekropolii wpadłam przez przypadek, a rok temu z wielkim trudem odnalazłam w wąskiej alejce prawie u szczytu wzgórza, ten urzekający przykład secesyjnego pomnika nagrobnego. Uderzający od pierwszego wejrzenia przepiękną kolorystyką zastosowanej na dużą skalę ceramiki oraz zachwycający rozmaitością dekoracji i bogactwem detali, wybranych i zharmonizowanych w sposób, który uchronił całość przed zarzutem przesadnej dekoracyjności (zdaniem miłośniczki oczywiście)




Ceramiczna rudowłosa święta, jakby wychodząca z witrażowego ociekającego błękitem glazury okna, prosi o chwilę ciszy i zadumy. Kontrastując swoim baśniowym wizerunkiem z bezosobową surowością żałobnic po obu stronach wejścia do grobowca. Ulubiona przez artystów-ceramików Art Nouveau nieregularnie rozlewająca się polewa zdobi kafle pokrywające filary i kwietniki. Niezwykła jest barwa tych kafli - seledynowe zacieki na rudo-brązowym tle współgrają z kolorem uschniętych liści irysów, ukochanych kwiatów secesjonistów, zasadzonych na dachu. W wielu miejscach powtarza się motyw stylizowanych liści bluszczu, symbolizującego wieczność. Połyskująca złotem mozaika we wnętrzu głosi "nadzieję na życie wieczne".
Oby rodzina Guet i jej pomnik na cześć secesji zakosztowali tegoż.







11 komentarzy:

  1. Na Pere Lachaise jest bardzo duzo pieknych grobowcow, ktore zachwycaja technika i starannoscia wykonania. To jest niesamowite jak kiedys przywiazywano uwage do miejsca wiecznego snu.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. My jesteśmy nieśmiertelni, więc nie musimy się o to kłopotać ;)

      A na poważnie - to rzeczywiście ciekawe, jak bardzo zmienił się stosunek ludzi do śmierci i "miejsca wiecznego odpoczynku" w przeciągu stu ostatnich lat... Wiele przyczyn złożyło się na tę akomodację widzenia... Na pewno postęp medycyny, dzięki któremu średnia długość życia cały czas się wydłuża. Kiedyś dzieci, ludzie w sile wieku padali jak przysłowiowe muchy. Religijność skoncentrowana na "życiu wiecznym", po części w związku z wysoką śmiertelnością, była gorliwsza... Kwestie mody i podkreślania statusu też grały swoje zabawne role...

      Usuń
  2. Trzeba umieć patrzyć, żeby dostrzec tyle piękna w tym grobowcu. Niezwykłe odkrycie!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Piękną ceramikę wypatrzę wszędzie, nawet na cmentarzu... :)

      Usuń
  3. Witaj Bee:) Z Pere Lachaise nie mogłam wyjść:) Nagrobki są tam cudne i wzbudzają zachwyty i ochy i achy.. I tyle ich:) Pozdrowienia serdeczne!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tak, tak... O wiele ciekawiej jest tam łazić niż leżeć ;) Nagrobny humor włączył się nocną porą...

      Usuń
    2. :):) Tam jest tak pięknie, że i leżenie fajne:)

      Usuń
    3. :)) Właściwie masz rację, przecież leży się tylko w dzień. W nocy można wstać, trochę postraszyć, a potem odwiedzić bliższych i dalszych sąsiadów w ich ślicznych grobowcach, jak również popatrzeć ze wzgórza na Paris by night ;)

      Usuń
  4. Cieszy mnie twój 'nagrobny' humor. Martwi zupełny brak spostrzegawczości. Tygodniami spacerowałam po P.L., jak po parku, wchodząc tam od szczytu wzgórza, bo mieszkałam tuż, tuż, i zupełnie tego pięknego nagrobka nie pamiętam. Nic, tylko kurs wypatrywania ceramiki mnie czeka, znasz kogo pomocnego? :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Chyba będę Ci mogła kogoś polecić :)
      Kurs (oczywiście jesteś zainteresowana rozszerzonym?) będzie przebiegał kilkutorowo i wieloetapowo. Część zajęć odbędzie się w przyjaznych warunkach muzealnych, gdzie wyłożono kawę na ławę, czyli ceramikę w gablotach. Kolejnym krokiem będzie ruszenie w teren (nie od razu na cmentarz - bez szaleństw) - na targi staroci, giełdy antyków. Tu należy być przygotowanym na zmienne warunki pogodowe, deszcz, śnieg i mróz w obecnej porze roku, przyda się w związku z tym hart ducha. Bez względu na aurę przydatny będzie sokoli wzrok lub sokole okulary. W międzyczasie przyswoisz sto albumów i książek poświęconych ceramice, a wtedy gwarantuję, że porcelanę, majolikę, fajans i kamionkę będziesz widziała wszędzie. Nawet we śnie ;)

      Usuń
  5. Jakież to dziecinnie proste, a ja tyle czasu zmitrężyłam... na niczym :)

    OdpowiedzUsuń

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...