Toro!!! Toro!!!

"Kochamy nasze byki" - stwierdził żarliwie właściciel naszego maison d`hotes Jean-Louis, który urodził się w Krainie Byków i mógłby opowiadać o tych zwierzętach godzinami.

"Wystroili jak dziewczynę i znów będą się za mną uganiać..."

Przy śniadaniu uraczył nas dykteryjką, jak to kilka lat temu pewien byk uciekł z tutejszej areny, gdy odbywały się gonitwy i ruszył samopas zwiedzać okolicę. Przeraził kilka matek z dziećmi na ulicach miasteczka, ludzi uprawiających pola, wpadł na werandę domu, wprawiając w osłupienie rodzinę spożywającą kolację. Zakończył swoje harce w czyimś basenie, z którego nie potrafił się wydostać i wyciągnięto go stamtąd za ogon, co plastycznie zademonstrował Jean-Loius. Arenę udoskonalono.
Innym razem byk "na gigancie", uciekinier z pastwiska, zderzył się z pociągiem. Nie wiadomo, czy w swej królewsko-chuligańskiej pysze chciał go staranować, czy w panice nie zauważył, w każdym razie zakończyło się to dla niego tragicznie... Przerobiony na gulasz z czosnkiem i anchois.

Gonitwy (courses camarguaises), zwane także bezkrwawymi korridami, praktykowane są w rejonach sąsiadujących z bagnami Camargue - w części Langwedocji i zachodniej Prowansji. Zabawa polega na pozbawieniu byka przez panów raseteurs czerwonej kokardki zamocowanej na czole i białych umieszczonych na rogach. Rozrywka owa w obecnym skodyfikowanym kształcie istnieje ponad sto lat, ("Wcześniej pastuchowie po prostu uganiali się za bykami" - stwierdził gospodarz) i autentycznie pasjonuje mieszkańców tutejszych wsi oraz parotysięcznych miasteczek. Widok starszych panów, emerytowanych macho, z błyskiem w oku machających rękami i pohukujących na gnane ulicami byki, ba, wychodzących naprzeciw rozpędzonej kilkutonowej masie, przyprawia o niedowierzanie pomieszane z rozbawieniem.

Ostrzeżenie przed bykami na ulicach

Mieszkańcy miasteczka w oczekiwaniu na rozrywkę

Rozpędzona masa zwierzęco ludzka, głośny tętent kopyt na asfalcie, ekscytacja widzów, okrzyki "Toro!! Toro!!" - wszystko trwa kilka sekund

Młody macho łapie byka za rogi

Starsi macho wspominają taaaakie byki

Gonitwy organizowane są od wiosny do jesieni i stanowią najważniejszy punkt programu lokalnych fet. Większość nawet niewielkich miejscowości posiada własną arenę. W okresie wakacyjnym prawie codziennie można gdzieś obejrzeć course lub pędzenie byków ulicami w asyście konnych jeźdźców dosiadających siwków z Camargues. W Arles i Nimes gonitwy, jak również prawdziwe korridy, odbywają się na antycznych arenach, pamiętających walki gladiatorów. Lokalna prasa codzienna oraz strona internetowa donoszą o aktualnościach http://ffcc.info/ W telewizji Sud oraz jej wydaniu internetowym można śledzić program zatytułowany Noir et Blanc (Czarno-biały, Czerń i biel), co jest oczywistym nawiązaniem do karnacji byków z Camargue i kreacji igrających z nimi młodzieńców http://www.tvsud.fr/.

Arena w Arles

Jean-Louis sprawdził w obu źródłach i dowiedzieliśmy się, że dnia onego będziemy mogli popatrzeć na byki na rzymskiej arenie w Arles lub w miasteczku Montfrin. To ostatnie leży niedaleko Awinionu, do którego wybieraliśmy się na wieczór festiwalowy, więc padło na Montfrin, co znalazło uznanie doskonale obeznanego z regionem gospodarza: "Dobry wybór, arena ocieniona platanami, będzie się wam dobrze oglądało". Rzeczywiście przy 35C o 16.30 platany dawały przyjemny cień, byki miały zróżnicowane charaktery, od aktywnych-agresywnych, przez leniwego inteligenta, po ciekawskiego turystę, razeterzy fruwali nad ogrodzeniem jak białe gołębie, jeden dał się odrobinę poturbować przez najwaleczniejszego toro, który z upodobaniem przeskakiwał przez ogrodzenie areny, biegał w przestrzeni wokół niej tocząc twardym wzrokiem po trybunach i nie dając się zapędzić z powrotem.

Widowisko jest interesujące jako element lokalnej tradycji, lecz etycznie podejrzane, jak wszędzie tam, gdzie człowiek wykorzystuje zwierzęta dla własnej rozrywki. Momentami żal patrzeć na te wielkie stworzenia uganiające się za zwinnymi mężczyznami z wywalonym ze zmęczenia jęzorem, ryczące w irytacji i bezradności... (Prawdziwa corrida to musi być koszmar...)

Tymczasem pozostaje przyjąć za dobrą monetę miłosną deklarację Jeana-Louisa - naszego langwedockiego cicerone - i mieć nadzieję, że byki odwzajemniają te afekty.