Bez pracy nie ma ... ryżu

Robię zupełnie przypadkowe zdjęcia, a później podczas przeglądania zauważam, że układają się w jakieś minicykle. Ostatnio wypatrzyłam skromny rejestr dziwnych zajęć w przestrzeni publicznej.
Policjant na posterunku, a właściwie postumencie, rekompensującym mizerny wzrost strażnika porządku, na dworcu głównym Tokyo Station. Potężnym, świetnie oznakowanym labiryncie, którego trakty, korytarze, pasaże i ślepe ulice obejmują stację kolejową i superekspresową, kilka linii metra, autobusów miejskich i dalekobieżnych, delikatesy, stoiska z upominkami, restauracje i jadłodajnie. Dziennie przewija się przezeń parę milionów ludzi. Ktoś musi czuwać nad tym żywiołem...

Połączenie hostessy ze strażniczką - z przewagą tej drugiej.

Pani stała przy planie sytuacyjnym w atrium wieżowca Meiji Yasuda (każdy ma swoją nazwę), mieszczącego prócz biur, sklepy i restauracje. Miała marsową minę, może była po prostu zmęczona wielogodzinną "wartą" i potwornie znudzona brakiem szukających pomocy klientów. Nieliczni przechodnie radzili sobie sami, głównie robiąc zdjęcia przy świątecznych dekoracjach. Zagadnięta powściągliwie się uśmiechnęła, pozwoliła sfotografować i opowiedziała o historycznym znaczeniu widocznego z jednej strony atrium budynku. Wzniesiony w drugiej połowie XIX wieku w stylu zachodnim uznawanym za szczyt nowoczesności w modernizującej się Wielkiej Japonii, stanowi świadectwo architektury Tokio tamtej epoki, chronione prawem, więc architekt wkomponował go w biurowiec biznesowej dzielnicy Marunouchi. Komponowanie wypadło zgrzytliwie, budowla robi wrażenie dekoracji filmowej. Musieliśmy uciec się do pomocy wartowniczki, żeby rozproszyć wątpliwości, czy jest oryginalna. Przy okazji rozwialiśmy na pięć minut otaczające ją opary nudy.

Emerytka licząca w sobotni poranek samochody przejeżdżające przez skrzyżowanie w centrum Tsukuby, położonego 50 km na północ od Tokio tzw. miasta nauki.

Najbardziej zafrapowało nas zajęcie strażnika, na którego natknęliśmy się w zakamarkach innego wieżowca w Marunouchi, gdy szukaliśmy drogi do Muzeum Idemitsu znajdującego się na IX piętrze budynku Teigeki. Ktoś nas skierował do dziwnego przejścia pomiędzy drapaczami. A tam, w ciemnym, chłodnym, wyłożonym marmurami, mało uczęszczanym korytarzu stał na baczność człowiek w mundurze. Zaskoczenie jego samotną obecnością w tej bezdusznej pustce było tak duże, że zapomniałam o utrwalaniu. Zresztą nie śmiałbym proponować, tak kompetentnie poważny się wydawał. Wbił mi się jego obraz w pamięć - to wystarczy. Cześć pracy...