Podglądanie

W dzień wyglądają często niepozornie, zwyczajnie. Chowają się za szybami odbijającymi szare paryskie niebo i fasady kamienic. Dopiero po zmroku, oświetlone od środka, pokazują kolorowe duszyczki. Małe butiki, galerie, cukiernie ukryte w wąskich uliczkach Marais, Saint Germain des Pres, Auteil są świadectwem życiowych pasji i zamiłowań ich właścicieli, przejawem przeróżnych snobizmów, efektem wyrafinowanych lub skromnych gustów i zróżnicowanych apetytów mieszkańców wielkiego miasta.

Nie potrafię chodzić wieczorem po mieście bez zatrzymywania się przed co drugą jasno oświetloną witryną. Widoczne jak na otwartej dłoni wnętrza z całym bogactwem inwentarza przykuwają wzrok i zachęcają do wejścia lub prowokują do podglądania zza szyby. U mnie wywołują dodatkowo nieopanowaną chęć utrwalenia ich przyjaznego trwania w ciemności słabo oświetlonych latarniami ulic, a jeszcze lepiej - toczącego się w środku życia.

W towarzystwie takiego podglądacza jak Hopper, czuję się zdecydowanie raźniej. Na szczęście widzę świat inaczej niż on, więc na nieszczęście efekty nie będą wiekopomne. Wiele zdjęć pochodzi sprzed roku i dwóch, dlatego nie przyznaję się do zaczerpnięcia inspiracji z widzianej niedawno wystawy.

"Jak uczesać zawodnika sumo?" deliberują w galerii przy Placu des Vosges.

Ktoś postawił na Amerykę

Rok temu pisałam o tym antykwariacie, którego właściciel handluje albumami i książkami poświęconymi fotografii. Dobra wiadomość - starszy pan ma się świetnie, towaru jakby jeszcze przybyło...

Czy cupcake`i mają szanse w kraju makaroników i tarteletek z owocami?

Pasją właścicielki tego butiku w Marais, Catherine Legrand, są tkaniny w kolorze indygo. Podróżowała przez wiele lat po całym świecie, żeby poznać u źródeł tradycyjne techniki wytwarzania. Wynikiem jej hobby jest książka "Indygo: Kolor, który zmienił świat" i butik, w którym można nabyć stare oraz nowe tekstylia w różnych odcieniach tego pięknego koloru pochodzące z Japonii, Indii, Afryki, Ameryki Południowej.

Choć miesiąc fotografii się skończył, w wielu galeriach nadal można oglądać wystawy fotografików. W 8 dzielnicy manierycznie zamazane zdjęcia i towarzyskie spotkanie.
Galerie są dla galerników niby drugi dom. Ileż to razy trafiliśmy na półprywatne imprezy z przyjaciółmi, winem i szampanem toczące się w otwartych dla zwiedzających obiektach.

W Galerii Teodora również w "ósemce" trwa wystawa Manuskrypty Małgorzaty Łempickiej-Brian i Krzysztofa Szalka. Interesującą artystkę - fotografika rodem ze Szczecina poznałam podczas dni otwartych atelier w Belleville.

Warsztat złotej rączki w Marais.

"Zakupy są tańsze niż psycholog" - głosi reklama wyprzedaży.
Nie jestem o tym przekonana. Natomiast ciekawą propozycją mogłyby być zakupy w towarzystwie psychologa ;)

CDN, bo za długo się zrobiło i za późno.